Toespraak in de Heilige Willibrorduskerk te Waalre benadrukt het belang van herdenken en monumenten als eerbetoon aan degenen die hun leven hebben gegeven. Het vertelt verhalen van moed en offering tijdens oorlogstijden, zoals in Brabant en Oekraïne. De speech benadrukt de voortdurende relevantie van herinneringen en de lessen die monumenten ons leren over vrijheid en zorg voor anderen, van vroeger tot nu. Het eindigt met een beeld van een mortierbuis uit Oekraïne als symbool van doorzettingsvermogen en de kracht om door te blijven vechten.